Sunday, March 23, 2014

Few hundred days of summer

Αλλάζω, που λες.
Όχι ότι δεν άλλαξα στα πέντε χρόνια – κάθε άλλο. Αλλά να, τώρα αλλάζω κι άλλο πάνω που νόμιζα ότι το ‘χα τερματίσει. Κι είναι περίεργο που δεν είναι από σένα, κι είναι περίεργο που δεν είσαι εδώ να το εγκρίνεις. Κι αν γίνω άλλος άνθρωπος, εσύ πού θα το ξέρεις; Κι αν δεν το ξέρεις, τι σημασία έχει τότε; Ποιος ενδιαφέρεται ποιος είμαι;
Κι αυτοί οι άνθρωποι εδώ – ποιον άνθρωπο γνωρίζουν; Τους αγαπάω ήδη, μα γιατί δε σε ξέρουν; Πόσα δεν ξέρουν από μένα, αν δε σε ξέρουν;
Μπορεί και να ‘χεις δίκιο σ’ όλα (είδες, αλλάζω) – ίσως και όχι (γιατί είμαι ακόμα εγώ, ό,τι και να ‘μαι). Αλλά φοβάμαι δεν κατάλαβες ακόμα τι συνέβη.