Paradigm shift

-Λιάνα Κανέλλη:

"Κράτος που αποφασίζει να αφαιρεί ζωές όποτε θέλει, είτε εδώ είτε στην Κανταχάρ, δεν μπορεί να μου υποδείξει το πώς θα πεθάνω. Αν εκχωρήσουμε στη δικτατορία των υγιεινών το δικαίωμα να καθορίζουν τον τρόπο που θα πεθάνουμε, τότε τους εκχωρούμε και το δικαίωμα του πώς θα ζήσουμε."

Το αν θα πεθάνει από καρκίνο του πνεύμονα ή από γεράματα, είναι πράγματι δικό της πρόβλημα και, αλήθεια, εμένα δε με απασχολεί καθόλου, το ορκίζομαι.

Ακριβώς επειδή είναι δικό της πρόβλημα και δε με απασχολεί, το θεωρώ λογικό δικαίωμά μου να μη με επηρεάζει κιόλας.

Νομίζω ότι θα ήταν πολύ λογικό να είχα τη δυνατότητα να βγαίνω χωρίς να καταπίνω τον καπνό των τσιγάρων που καπνίζουν άλλοι, από τη στιγμή που δε μου αρέσει ο καπνός του τσιγάρου και γι’ αυτόν το λόγο δεν καπνίζω εγώ. Χωρίς να τσούζουν τα μάτια μου και ο λαιμός μου και χωρίς να βρωμάνε τα ρούχα μου, το δέρμα μου, τα μαλλιά μου και ακόμα και τα γένια μου τσιγάρο όταν γυρίζω σπίτι μου.

Όταν λοιπόν υφίσταμαι εγώ στην καθημερινότητα και στην υγεία μου, χωρίς να με ρωτήσει κανείς, τις συνέπειες ελαττωμάτων των άλλων, που εγώ δεν έχω, λόγω μιας κατεστημένης παραδοχής ότι οι μη καπνιστές πρέπει να συνηθίσουν να ανέχονται το ελάττωμα των καπνιστών αλλιώς είναι πρόβλημά τους, τότε αυτό είναι πολύ περισσότερο κοντά στη δικτατορία, παρά η λογική που λέει ότι η Κανέλλη μπορεί να καπνίζει εκατό πακέτα τη μέρα, αρκεί να είναι μακριά από τη μούρη τη δικιά μου. Ας ρίχνει και υδράργυρο στο αυτί της, αρκεί να μη ρίχνει στο δικό μου. Νομίζω ότι η πεμπτουσία της δημοκρατίας συνοψίζεται σε μια απλούστατη φράση που μαθαίνει κανείς ήδη στο δημοτικό· "η ελευθερία τους ενός σταματά εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου".

Η κατεύθυνση του αντικαπνιστικού νόμου είναι αντικειμενικά ορθή και δίκαια. Το αν θα εφαρμοστεί ή όχι είναι ένα άλλο ζήτημα. Αλλά δεν καταλαβαίνω πώς μπορεί ο οποιοσδήποτε σοβαρός άνθρωπος, "υγιεινός" ή καπνιστής, να αμφισβητεί ακόμα και το θεωρητικό μου δικαίωμα να μη βήχω εγώ επειδή καπνίζεις εσύ.

Και έχουν και το θράσος να λένε τέτοιες λαϊκίστικες παπάρες περί δικτατορίας ή ας πούμε ότι οι καπνιστές τίθενται εν διωγμώ. Περί θράσους πρόκειται και ειρωνείας και ασέβειας και βλασφημίας προς την έννοια των λέξεων 'δικτατορία' και 'διωγμός' και προς την ιστορία, τη στιγμή που ο κόσμος όλος ζει προσαρμοσμένος (αδίκως και χωρίς καθόλου να τους το χρωστάει) στα μέτρα και τα σταθμά των καπνιστών.

Έλεος πια.

UPDATE της επόμενης μέρας: Σήμερα το πρωί η ίδια πολιτικός έλεγε (με τηλεφωνική παρέμβασή της, μάλιστα) στo MEGA ότι τόσον καιρό η κατάσταση ήταν εις βάρος των μη καπνιστών και ότι ανησυχεί ότι, εξαιτίας των μικρών αλλαγών που κατατέθηκαν την τελευταία στιγμή, το νέο μέτρο δε θα εφαρμοστεί στο έπακρο ώστε να δώσει αποτελεσματικό τέλος σ' αυτά, ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Η δήλωσή της που παρέθεσα εγώ παραπάνω αλιεύτηκε από την Ελευθεροτυπία, προς μηνός περίπου, και ήταν γραμμένη ακριβώς έτσι, την αντέγραψα κατά λέξη. Μπορείτε να τη βρείτε και στο Διαδίκτυο, με μια πρόχειρη έρευνα. Τι να πω... Μπορεί εγώ να μην καταλαβαίνω...