Tuesday, May 26, 2009

Μιχάλης Παπαγιαννάκης














Σπάνια πάστα ανθρώπου.
Για το ήθος, την ευπρέπεια, το θάρρος, την ευθύτητα, την ειλικρίνεια, τη συνέπεια, το σθένος που επεδείκνυε αλλά και την ηπιότητα που εξέπεμπε, την εμπιστοσύνη και το σεβασμό που ενέπνεε.
Για τις πλούσιες γνώσεις του, τις προοδευτικές του ιδέες, το ανοιχτό μυαλό, τη συγκροτημένη σκέψη και τον καθαρό και μεστό του λόγο, που είναι σήμερα οδυνηρά απόντα από την αριστερά και γενικότερα από την πολιτική.
Άνθρωπος της προσφοράς, της συμμετοχής και των διεκδικήσεων, ήταν ο μόνος αξιόλογος πρεσβευτής μιας αριστεράς σοβαρής, ευγενούς, μοντέρνας, δυναμικής και ώριμης.
Θα λείψει.

Tuesday, May 12, 2009

Το καλό τρίτωσε!

Και ναι λοιπόν, κλείνω 3 χρόνια εδώ...

Χωρίς να παραγνωρίζω το γεγονός ότι εδώ και καιρό είμαι κάπως ωσεί παρών στην bloggόσφαιρα, ε ωστόσο τα 3 χρόνια δεν παύουν να είναι ένα κάτι βρε αδερφέ, και, στην τελική, είμαι ακόμα εδώ, εξακολουθώ να ανέχομαι τον εαυτό μου, το μέρος ετούτο είναι η γραπτή απόδειξη και αυτό είναι το σημαντικότερο χαρακτηριστικό του.

Αυτή τη φορά δε θα έχουμε μπλα-μπλα σε στυλ ανασκόπησης, όποιος θέλει μπορεί να ανατρέξει στα αντίστοιχα επετειακά posts του παρελθόντος (1,2). Επιλέγω μόνο κάποια χαρακτηριστικά posts από καταβολής blog, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι χοχοχοχοχο...

Το post που μάζεψε τα περισσότερα σχόλια στον καιρό του ήταν "Η νονά", με 41 σχόλια μέσα σε 2 μέρες, αλλά στην ίδια κατηγορία in the long run πρώτο είναι το "Anarchy in Greece", που σταδιακά κατάφερε να μαζέψει 53 σχόλια. Το post με τα περισσότερα hits είναι αυτό για τα "Μεταλλαγμένα προϊόντα", καθώς εμφανίζεται στην 4η θέση του Google στη σχετική αναζήτηση! Το πιο κατεστραμμένα χιουμοριστικό κείμενο ήταν ασφαλώς "Το π, οι ΕΛ και οι Fanatsou με σήμα το (sn)". Την καλύτερή μου γραφή την αναγνωρίζω νομίζω στο "Let me tell you a story", αγαπημένο μου παραμύθι το "Join your ImagiNation: 1,2,3" και αγαπημένο μου post γενικά το "Για όλους εσάς που απόψε κοιμάστε".

Ευχαριστώ όλους όσους δεν έχουν καλύτερο να κάνουν από το να περνάνε από εδώ και μας εύχομαι καλή συνέχεια!

Monday, May 04, 2009

Εκεί

Στις πεταλούδες, θα το λέμε.
Τα παραμύθια μπορεί να μην είναι πάντα αλήθεια, αλλά τουλάχιστον δεν είμαι ψέμματα, κι όταν ακόμα θα σε πάρω να πετάξουμε και θα γίνουμε εμείς παραμύθι και τα παραμύθια του κόσμου θα γίνουν εμείς, παραμύθια θα γράφουμε για το φτωχό τον κόσμο των πεζών, για τα φτωχά του χρώματα και τις φτωχές τους λέξεις. Και το γέλιο σου θα αντηχεί στην ησυχία της ευτυχίας μας και κανείς δε θα μας βλέπει, ακούει, θυμάται, αλλά θα έχουμε αφήσει κάτι κι εδώ, και θα 'ναι το μυστικό μας που θα χορεύει με τις πεταλούδες από 'δω κι από 'κει και παντού. Κι ίσως κάποιος να υποπτευθεί ότι γελάς, με εκείνο το πνιχτό γέλιο της κρυφής ευτυχίας που κάπου τρέχει να χωθεί – κι όμως, δε θα φαντάζεται πως πάει και χώνεται μέσα στο πιο πολύχρωμο και παιχνιδιάρικο μυστικό της πλάσης, κι είναι παντού και πουθενά.
Κλείσε τα μάτια να με δεις, είμαι εκεί, κι όταν τ' ανοίξεις, θα 'μαι κι εκεί, θα με κοιτάς, θα σε κοιτώ, και θα σου πω: "εκεί, πότε θα πάμε;"