...που με βία μετράει τη γη...

Μπάτσος σκότωσε 15χρονο.

Όπως και να τον σκότωσε, εν ψυχρώ, εν θερμώ, απευθείας, με εποστρακισμό στο πάτωμα, με εποστρακισμό σε κτήριο, με εποστρακισμό σε ιπτάμενο δίσκο, αυτό δεν αλλάζει σε τίποτα την παραπάνω πρόταση. Μπάτσος σκότωσε 15χρονο. Ο μπάτσος αυτός είναι δολοφόνος, τελεία και παύλα.

Την υπεράσπιση του δολοφόνου την ανέλαβε, όλως περιέργως, ο Αλέξης Κούγιας. Ότι ο Κούγιας είναι μεγάλο αρχίδι το ξέρει ακόμα και ο ίδιος. Το μεγάλο του πρόβλημα είναι ότι δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι το ξέρουμε και όλοι οι υπόλοιποι. Ασφαλώς και είναι δικαίωμα του να προσληφθεί δικηγόρος του κάθε δολοφόνου. Ο πολύ εντυπωσιακός τρόπος με τον οποίο προσπάθησε να παρουσιάσει στις κάμερες την λίγο-πολύ ηθική του υποχρέωση να αναλάβει την υπόθεση, αμαυρώθηκε δυστυχώς από μια πολύ αφελώς επιλεγμένη λέξη. Η λέξη 'παρεξήγηση' όταν αναφέρεται σε ένα θάνατο ακούγεται κάπως σα μαύρο χιούμορ. Όταν αναφέρεται στο συγκεκριμένο θάνατο, με τον τρόπο που έγινε, και με δεδομένη και γνωστή την τεράστια αναταραχή που προκάλεσε, είναι από μόνη της μια στάση ασεβέστατη και εντελώς ανεύθυνη.

Το ανατριχιαστικότερο μέρος, όμως, είναι εκείνο το σχολιάκι του ότι "αν έπρεπε να χαθεί το παιδί αυτό, θα το κρίνει η δικαιοσύνη"... Ένα σχόλιο, βέβαια, που σχετίζεται άμεσα με το γραπτό υπόμνημα που κατέθεσαν στην απολογία του μπάτσου και το οποίο επιβεβαιώνει αμφότερα τα παραπάνω· δηλαδή και ο Κούγιας είναι ένα θρασύτατο αρχίδι, και ο δολοφόνος είναι ακόμα πιο δολοφόνος, όταν έχει το ασύλληπτο θράσος, αντί να ζητήσει τη στοιχειώδη συγγνώμη για τα μάτια του κόσμου έστω, να βγαίνει και να σχολιάζει ότι "ο θανών άλλαζε συχνά σχολεία, γεγονός που αποτυπώνει μια αποκλίνουσα συμπεριφορά" και ότι "άλλωστε... ...οι νέοι αυτοί, ενώ κατοικούν στο Π. Ψυχικό και είναι γόνοι πλουσίων οικογενειών, συνηθίζουν να συχνάζουν στα Εξάρχεια" και κάτι τέτοιες εμετικές μαλακίες για να δικαιολογήσει (!) την πράξη του. Ακόμα και να μην ήταν δολοφόνος, το ζώο αυτό θα ήταν τουλάχιστον ένας ανά πάσα στιγμή εν δυνάμει δολοφόνος.

Το τραγικό είναι ότι η αστυνομία είναι γεμάτη τέτοιους. Δυστυχώς υπάρχουν μόνο δύο είδη μπάτσων: οι κακοί και οι χειρότεροι. Οι κακοί είναι οι μπάτσοι - δημόσιοι υπάλληλοι, που δεν έχουν την παραμικρή διάθεση να κάνουν τη δουλειά για την οποία τους πληρώνουμε και απλώς μας έχουν όλους γραμμένους στ' αρχίδια τους. Οι χειρότεροι μπάτσοι (ή αλλιώς κωλόμπατσοι) είναι αυτοί που δε μας γράφουν στ' αρχίδια τους, γιατί αυτά είναι από μόνα τους πάρα πολύ βαριά. Είναι οι φασιστοειδείς τραμπούκοι που είτε έγιναν μπάτσοι επειδή ήταν κομπλεξικοί είτε έγιναν κομπλεξικοί επειδή ήταν μπάτσοι, κάτι ανθρωπάκια που στη γειτονιά τους θα ήταν γραφικοί μπουλούκοι, αλλά δυστυχώς όσο κρατάνε όπλα ή έχουν οποιασδήποτε μορφής εξουσία πάνω στον πολίτη, είναι επικίνδυνα ζώα και εν δυνάμει δολοφόνοι. Η Ελληνική Αστυνομία είναι πρόβλημα η ίδια και είναι χαρακτηριστική της έννοιας που η φράση – χουντικό κατάλοιπο "δημόσια τάξη", που μάλιστα εμπεριέχεται σε τίτλο υπουργείου, εκφράζει σήμερα στην Ελλάδα.

Το τσίρκο δε των δήθεν υπουργικών παραιτήσεων που έλαβε χώρα αυτές τις μέρες ήταν πρωτοφανούς γελοιότητος. Όπως το είπε και η Ελληνοφρένεια του ΣΚΑΙ, "ο Καραμανλής δεν είναι πια αστείος, είναι ένας επικίνδυνος και αδίστακτος ανθρωπάκος που δε θα διστάσει σε τίποτα προκειμένου να διατηρηθεί λίγο καιρό παραπάνω στην εξουσία". Αυτό είναι δυστυχώς το μόνο πράγμα για το οποίο αγωνίζεται ο ανεκδιήγητος αυτός συρφετός που έχουμε για κυβέρνηση· να γαντζωθεί με κάθε τρόπο στη θέση της, εξαντλώντας την τελευταία της τετραετία. Υπομονή.

Κατά τ’ άλλα, τη μνήμη του παιδιού προσπάθησαν να την καπηλευτούν όλοι, ο καθένας με τον τρόπο του, και κόντεψαν, μάλιστα, να καταφέρουν να την αμαυρώσουν. Ενός παιδιού που δεν τους ανήκει. Διαβάζω σε ένα ενδιαφέρον όσο και ιδιαίτερο άρθρο του Νίκου Δήμου, γραμμένο για ένα αντίστοιχο περιστατικό πριν από 23 χρόνια και κάτι:

“Και οι εφημερίδες - σκέτη ναυτία: "ΣΚΟΤΩΣΑΝ 15ΑΧΡΟΝΟ ΑΝΑΡΧΙΚΟ". Τι πλεονασμός! Κάθε δεκαπεντάχρονος είναι αναρχικός (αλίμονο αν δεν είναι!). Αυθόρμητη, καθαρή φύση.
Αλλά και κανένας δεκαπεντάχρονος δεν είναι συνειδητός και υπεύθυνος οπαδός του Μπλανκί η του Μπακούνιν. Ένα παιδί! Καθαρή φύση...”

Και αυτή είναι η μόνη κοινωνική ομάδα στην οποία ανήκει η μνήμη του 15χρονου που σκοτώθηκε. Ανήκει στα παιδιά. Στη νεολαία.

Και σ’ αυτές τις μέρες τις λειψές, που ο καθένας ψάχνει μια αφορμή να κάνει την επανάστασή του, αυτοί είναι οι μόνοι που δεν έχουν επαναστατήσει ακόμα. Η νεολαία. Η αυθεντική νεολαία. Τα παιδιά.