Street spirit

...

... είναι μία ευχάριστη είδηση ο street spirit, ότι ναι, υπάρχουν και αυτοί οι άνθρωποι ...

...

Τέτοια έγραφα κάποτε για τον αγαπημένο blogger, τον αγαπημένο street spirit.

Πριν από λίγο έμαθα κι εγώ ότι ο αγαπημένος street spirit, ο αγαπημένος Νικήτας, δε βρίσκεται πια ανάμεσά μας.

Δεν ξέρω τι να πω, δεν ξέρω τι να γράψω.

Χαζεύω το τελευταίο του post, ένα post διακοπών, δυστυχώς κάπως πιο μόνιμων τελικά απ' ότι μας περιέγραφε... "Καιρός να ανοίξουμε φτερά", λέει κάπου...

Χαζεύω τη φωτογραφία στο τέλος με τη βάρκα και την ερημική παραλία. "Ελπίζω να αντικρύσω μια ανάλογη εικόνα...", γράφει. Μακάρι, Νικήτα. Μακάρι να είναι έτσι...

Αυτό που θα μου μείνει πιο πολύ είναι εκείνο το post που είχε γράψει πριν ένα χρόνο τέτοιες μέρες για τη φίλη του τη Μαρία, που είχε χαθεί πρόωρα. Κάτω-κάτω, του άφηνα ένα σχόλιο, βλέπω, και μου απαντούσε:

"jason, ο Η που με ειδοποίησε για τον άδικο χαμό της Μαρίας, μου είπε ότι οι καλοί φεύγουν γρήγορα..."

Καλό ταξίδι, αγαπημένε street spirit.

Θα ήθελες μουσική... Συγγνώμη που δεν μπορώ να σου διαλέξω.