Saturday, August 30, 2008

Τα πιο γλυκά σου καλοκαίρια

Ίσως να μην αγαπάς τη θάλασσα.
Κι αν το σκεφτείς, εντάξει, ίσως να μην έχεις μεγαλώσει δίπλα της, ίσως τα καλοκαίρια σου να τα περνούσες σε κάποιο όμορφο ορεινό χωριό, χωρίς να την έχεις πιάτο απ’ τη βεράντα σου, χωρίς να κάνεις τρία και τέσσερα μπάνια τη μέρα, ίσως να μην έχεις κάνει μπάνια βραδινά με εφηβικές παρέες και με κιθάρες, ίσως να μην έχεις ερωτευθεί δίπλα στη θάλασσα και ίσως να περνάς τα βράδια σου χωρίς να βλέπεις τα γρι-γρι να διασχίζουν το ασημένιο δρομάκι του φεγγαριού και να κοιμάσαι χωρίς να σε νανουρίζει ο ήχος του κύματος, ίσως να μην έχεις κοιμηθεί ποτέ στην παραλία λίγο μετά την ανατολή με το κύμα να σκάει πάνω στο πόδι σου, ίσως οι μπανιέρες στο σπίτι σου να μη βουλώνουν από φύκια, ίσως τα ξύλα στο τζάκι το χειμώνα να μη μυρίζουν θάλασσα και καλοκαίρι, ίσως στα τραπέζια να μην έχεις κελύφη οστρακοειδών και ίσως να μην έχεις πιάσει ποτέ καβούρια και πεταλίδες και αχινούς, ίσως να μην έχεις πατήσει ποτέ δράκαινα και ίσως να μην έχεις φάει σούπα από σκορπίνα και να μην εκτιμάς το φρέσκο ψάρι και ίσως να μη σου αρέσει καν το ψάρι, ίσως το ούζο να σου προκαλεί αηδία και ίσως ο Καββαδίας για σένα να ήταν απλώς ρομαντικός και ο νοτιάς να μη σου φέρνει δυσφορία και να μην ξέρεις να ξεχωρίζεις τα καράβια από τα φουγάρα και τα μποφόρ στη θάλασσα, ίσως να μην έχεις πάει βόλτες με σκάφη και να μην έχεις κλέψει ποτέ σου βάρκα, να μην έχεις ψαρέψει, να μην έχεις κάνει κουπί, να μην έχεις δει δελφίνια από κοντά και να μην έχεις κάνει βουτιές σε παραλίες που τις γνωρίζεις μόνο εσύ και τ’ αστέρια, και τελικά ίσως η μυρωδιά της θάλασσας να μη σου λέει και πολλά.
Σίγουρα θα ΄χεις άλλα ωραία να θυμάσαι.
Αυτό που σίγουρα δεν έχεις, είναι τους φίλους μου.
Αλλά και πάλι, θα ‘χεις ίσως δικούς σου και θα ξέρεις ότι όταν έχεις μεγαλώσει μαζί με κάποιον, όταν τον ξέρεις από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου, όταν τον έχεις ζήσει στα χρόνια της ξενοιασιάς, στις μεγαλύτερές του τρέλες και σ' όλες του τις αλλαγές, τότε ό,τι και να γίνει, όσα και να περάσουν, όπως και να τα φέρνει η ζωή, το νήμα θα το ξαναπιάνεις πάντα ακριβώς από ‘κει που το ‘χες αφήσει και ούτε πόντο πιο πέρα, θα είναι όλα όπως ήταν κάποτε, τόσο ελεύθερα και απελευθερωμένα, τόσο αυθόρμητα και τόσο ζωντανά, τόσο ζεστά και τόσο οικεία, όσο τότε που ήσασταν παιδιά. Τόσο αληθινά.
Κι αν θα σου ‘δινε κανείς θεός το κλειδί του χρόνου, να τον γυρίσεις πίσω και ν’ αλλάξεις ό,τι θέλεις στη ζωή, μπορεί να πείραζες πολλά, αλλά απ’ τα καλοκαίρια σου δε θ’ άλλαζες με τίποτα αυτούς τους φίλους, κι ούτε που θα ζητούσες κι άλλους.
Αν όλα αυτά είναι πράγματι έτσι, να μην ξεχνάς τουλάχιστον ποτέ ότι έχεις ζήσει στιγμές σπάνιες˙ τα πιο γλυκά σου καλοκαίρια.
Καλό χειμώνα να ‘χουμε.

10 Comments:

Blogger το κορίτσι που ήθελε πολλά said...

Λατρεύω αυτόν τον τρόπο να γράφεις με πολλά κόμματα και πολλά και, και να κάνεις τον άλλον να διαβάζει χωρίς να παίρνει ανάσα ακόμα κι αν η πρώτη παράγραφος πιάνει μια σελίδα Α4 και είναι μια μόνο πρόταση!

ο Καββαδίας δεν είναι ρομαντικός, είναι ναυτικός κι είναι άνθρωπος με τατουάζ στα μπράτσα και ερωτευμένος με γοργόνες-οφθαλμαπάτες και με μαχαίρια με παρελθόν στις τσέπες και...... ουφ!

και μια ένσταση: όχι καλό χειμώνα..φθινόπωρο, πληζ!

Sunday, August 31, 2008 3:35:00 pm  
Blogger Jason said...

Η αλήθεια είναι ότι σπανίως γράφω έτσι, άλλωστε διαφορετικά θα γινόταν μονότονο και κουραστικό. Γράφω έτσι, νομίζω, όταν έχω ολόκληρο χείμαρρο από εικόνες που θέλω να προβάλω στο μαύρο φόντο του μπλογκ ετούτου και δεν ξέρω τι να πρωτοπώ και πώς.
Χαίρομαι που σου αρέσει, πάντως.

Ναι, η πλάκα με τον Καββαδία είναι ότι αν δεν ήξερες ότι ήταν ναυτικός, θα νόμιζες ότι ήταν κάποιος που του έμεινε η θάλασσα απωθημένο και έγραφε γι' αυτήν με τη νοσταλγία που έχει κανείς για κάτι που ποτέ δεν έζησε. Και όμως, ήταν ναυτικός και προφανώς ήταν και ρομαντική ψυχή και το αποτέλεσμα το ξέρουμε.

Όσο για τον "καλό χειμώνα", ε είναι έθιμο πια... Όχι τίποτα άλλο, αλλά να το συνηθίζουμε...
Αλλά μην ανησυχείς, το φθινόπωρο θα το ζήσουμε όπως του αξίζει. ;)

Και τέλος, κάτι δικό μου.
Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί είσαι to_koritsi_pu_ithele_polla και όχι to_koritsi_pou_thelei_polla, αλλά ελπίζω να είναι επειδή βρήκες αρκετά από αυτά που ήθελες. :)
Επειδή δε σε πήραν και τα χρόνια όμως, δε χάνεις τίποτα να βρεις καινούρια πράγματα να θες. :)
Σε πειράζω.

Φιλιά, καλό φθινόπωρο.

Sunday, August 31, 2008 5:27:00 pm  
Blogger Morpheus said...

Καλό μας φθινόπωρο λοιπόν...

Tuesday, September 02, 2008 8:12:00 am  
Blogger Fibi said...

Kalo xeimona!!!

Thursday, September 04, 2008 7:21:00 am  
Blogger Jason said...

Καλό φθινόπωρο, καλό χειμώνα, ό,τι θέλετε τέλος πάντων ο καθένας, καλά να είστε πάντως. :)

Thursday, September 04, 2008 7:23:00 am  
Blogger kiara said...

Με έκανες να κλάψω τόσο για αυτά που έζησα αλλά και γι' αυτά που δεν έζησα. Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που σε βρίσκω ξανά εδώ.

Thursday, September 04, 2008 3:58:00 pm  
Blogger Jason said...

Κι εγώ χαίρομαι που σε βρίσκω εδώ, kiara.
Καλό φθινόπωρο, χειμώνα, ό,τι αγαπάς... :)

Thursday, September 04, 2008 7:54:00 pm  
Blogger kiara said...

Καλή χρόνια λέγω εγώ! Ξέρεις τώρα, δασκάλα!:P

Friday, September 05, 2008 1:22:00 pm  
Blogger Marina said...

Η δεύτερη πρότασή σου, εκείνη που περιέκλεισες τον απόλυτο ορισμό των παιδιών που μεγάλωσαν στο κύμα..αφάνταστη. Μόνο στον γραπτό λόγο απεικονίζεται με τα κόμματα και τα τόσο δυνατά αισθήματα που φέρνει η εμπειρία και η ξεγνοιασιά της νιότης.
Και ο έρωτας θα έρθει, Ιάσωνα είτε απο τις θάλασσες, είτε απ' τους λειμώνες.
Καλώς ήρθες

Monday, September 08, 2008 6:55:00 pm  
Blogger Jason said...

Καλό φθινόπωρο, Μαρίνα. :)

Tuesday, September 09, 2008 11:47:00 am  

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home