Ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα

Χαζεύοντας τις διάφορες φωτογραφίες που έχω στο PC, βρήκα ένα φάκελο με φωτογραφίες που είχα βγάλει το διαμέρισμα όταν είχα πρωτοέρθει εδώ στην Πάτρα.

Έπεσα, λοιπόν, πάνω σε αυτήν εδώ, που είναι η φωτογραφία ενός ταμπλώ που έχω στον τοίχο, στο οποίο καρφίτσωνα πάντα φωτογραφίες.

Κοιτώντας, παράλληλα, το ίδιο το ταμπλώ στην τωρινή του μορφή, παρατηρώ ότι με την πάροδο των 2 αυτών χρόνων το περιεχόμενό του έχει μεταβληθεί κατά το ήμισυ τουλάχιστον.

Και κοιτώντας το λίγο πιο προσεκτικά στην τωρινή του, πάντα, μορφή, παρατηρώ ότι ουσιαστικά η εικόνα που παρουσιάζει είναι περσινή. Χρειάζεται άμεσα άλλη μία ανανέωση - για την ακρίβεια, πρέπει να του αλλάξω λίγο τα φώτα.

Πώς αλλάζουν έτσι κάποια πράγματα από χρόνο σε χρόνο...

Η πλάκα είναι ότι αυτοί που αφαιρούνται κάθε φορά είναι πολύ περισσότεροι απ' αυτούς που προστίθενται.

Μεγαλώνουμε, φαίνεται.

Κοίτα ρε φάτσες που είχα καρφιτσώσει πριν 2 χρόνια... μην τυχόν και δεν τις βλέπω κάθε μέρα...

Στεναχωριέμαι απ' τη μία, αλλά απ' την άλλη είναι σίγουρα ώρα να βάλω μερικούς που έχω αδικήσει εδώ και καιρό αλλά, κυρίως, να βγάλω μερικούς που δεν αξίζουν να είναι εκεί.

Και ξέρεις... άμα βγεις και από το ταμπλώ... πάει και τέλειωσε...μετά δεν υπάρχει γυρισμός...