Sunday, October 15, 2006

Σ' ΑΓΑΠ(Α)Ω

Το θυμάμαι πεντακάθαρα.
Ήταν εκείνο το καλοκαίρι. Στις σχολείο στις 5, φυσικά...
Βάλθηκα να σου εξηγήσω τη διαφορά του "σ’ αγαπάω" από το "σ’ αγαπώ". Βάλθηκα να σου μάθω να τα ξεχωρίζεις.
Δεν περίμενα να το δεχτείς τόσο απλά.
Και μετά κατάλαβα...
Είχες βαλθεί να μου μάθεις να τα μπλέκω.
Εσύ το ξεκίνησες, εσύ το τελείωσες. Άδοξα το τελείωσες και το ξέρεις.
Μάλλον ανησύχησες μη χάσεις. The winner takes it all…
Κι όμως, έτσι σίγουρα δεν κέρδισες. Εγώ έχασα.
Και στην πορεία έχασες κι εσύ.
Πάει καιρός από τότε και έχουμε βρει πάλι την ισορροπία που είχαμε και πριν.
Και την προστατεύουμε μ’ αυτό το ένα γράμμα.
Αλλά είναι πολύ μικρό, ξέρεις...
Ότι θα υπάρξει δεύτερος γύρος σ’ αυτό το παιχνίδι το ξέρουμε και οι δύο.
Όμως έχουμε καιρό γι’ αυτό.
Να θυμάσαι μόνο πως όπου και να ‘σαι, με όποιον και να ‘σαι... για μένα θα είσαι το κοριτσάκι αυτό που αγάπησα τυχαία...
Και σε αγάπησα όσο ποτέ κανέναν άλλον άνθρωπο. Και τρομάζω και μόνο στη σκέψη ότι αυτό μπορεί να αλλάξει κάποτε.
Είσαι ο μόνος άνθρωπος που νιώθω ότι με αγαπάει χωρίς γιατί και πώς.
Είσαι η καλύτερη φίλη που είχα και θα έχω ποτέ.
Και είσαι τόσες χιλιάδες άλλα πράγματα... που ένα ολόκληρο βιβλίο δε θα μου έφτανε για να τα περιγράψω.
Γιατί αυτό είσαι. Ένα βιβλίο που δε θα γραφτεί ποτέ επίλογος. ΠΟΤΕ. Στο υπόσχομαι.
Αλλά πάνω απ’ όλα...
Είσαι ο άνθρωπός μου.
Σ’ ΑΓΑΠ(Α)Ω...

Monday, October 09, 2006

GAME OVER

Ο ήρωας πέφτει στο χώμα.

Τα πράσινα ανθρωπάκια σ’ αυτήν την πίστα δεν παίζονται εύκολα.

Ίσως την επόμενη φορά τα καταφέρει καλύτερα. Ίσως και όχι.

Προς το παρόν, πάντως, δεν έχει άλλες ζωές. Εξαντλήθηκαν. Και το παιχνίδι τέλειωσε.

Και η αυλαία κλείνει.

Εντάξει, λοιπόν.

Γιώργο, χάσαμε.

Αλλά δεν είναι μόνο ότι χάσαμε.

Είναι ότι δε βγήκαμε από όλο αυτό τραυματισμένοι. Βγήκαμε τέζα.

Το σενάριο δεν είναι πρωτότυπο. Γνωστό είναι, από παλιά.

Ξεκινάς μια εξεταστική με όρεξη και με στόχους ψηλούς. Θα τους δείξω εγώ, θα τους κάνω, θα τους ράνω. Ευκαιρία να φέρεις λίγο τα πράγματα στα ίσα τους. Ή τώρα ή ποτέ.

Όταν, όμως, μπαίνεις στο κυρίως θέμα, δεν καταφέρνεις να προχωρήσεις στο παρασύνθημα.

Δεν μπορείς να διαβάσεις και απογοητεύεσαι και εκνευρίζεσαι.

Δε γράφεις καλά και απογοητεύεσαι και εκνευρίζεσαι.

Απογοητεύεσαι, εκνευρίζεσαι… Και μετά άντε να διαβάσεις. Και μετά άντε να γράψεις καλά.

Και έτσι δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος που σου προκαλεί μία σύγχυση.

Συνειδητοποιείς ότι δεν καταφέρνεις τίποτα. Ούτε μια εξεταστική δεν μπορείς να βγάλεις.

Αλλά δεν κάνεις και τίποτα άλλο. Απλώς δεν κάνεις τίποτα. Οι μέρες περνάνε. Και απογοητεύεσαι και εκνευρίζεσαι. Ο χρόνος, όμως, δεν κυλάει. Και απογοητεύεσαι και εκνευρίζεσαι.

Κατά τ’ άλλα, δε βγαίνεις και πολύ γιατί έχεις διάβασμα υποτίθεται. Και όλη αυτή η κλεισούρα σου δημιουργεί και μελαγχολία και νεύρα μαζί.

Νεύρα πολλά. Τσακώνεσαι με όποιον μπορείς. Από όσους έχουν απομείνει, τέλος πάντων. Και φυσικά όλοι οι υπόλοιποι είναι εξαφανισμένοι τώρα που τίποτα δεν πάει καλά.

Γιατί, παράλληλα, τίποτα δεν πάει καλά.

Από το στοίχημα που δε σου κάθεται με τίποτα μέχρι τη μεγάλη γρατζουνιά που βρίσκεις στο αυτοκίνητο, από τη βροχή που ξεκινάει όταν βγεις από το σπίτι χωρίς ομπρέλα μέχρι το θόρυβο που κάνουν τα τρυπάνια απέναντι. Τα οποία ίσως ήταν από καιρό εκεί, αλλά τέλος πάντων τώρα σου τη δίνουν.

Την Παρασκευή γράφεται η τελευταία πράξη.

Μετράω τις μέρες ανάποδα. Αλλά δεν έχω τίποτα παραπάνω να προσμένω. Προς το παρόν το μόνο που θέλω είναι να πάω στο σπιτάκι μου στην Αθήνα να την αράξω. Όχι πως εκεί θα είναι ωραία τα πράγματα. Γκρίνιες, τσακωμοί και φασαρία, όπως πάντα. Αλλά όπως και να ΄χει εκεί μυρίζει σπίτι. Και τουλάχιστον εκεί δεν έχει υποχρεώσεις. Και βλέπεις και κανέναν να ανοίγει το μάτι σου. Μου ‘χει λείψει η αδερφή μου.

Κατά τ’ άλλα, θέλω να φύγω. Δε φταίει η Πάτρα ούτε η Αθήνα. Δε φταίει κανείς. Εγώ φταίω. Και δεν ξέρω πού να πάω. Απλώς νιώθω ότι θέλω να φύγω. Βαρέθηκα και κουράστηκα.

I have a dream.

Να βρω το χρόνο και τα χρήματα να πάω για λίγες μέρες στο νησάκι μου.

Μήπως ηρεμήσω λίγο.

Είναι περίεργο, πάντως. Πώς μπορεί κανείς να νιώθει τόσο εξαντλημένος, τόσο αγχωμένος, τόσο πιεσμένος, τόσο μπουχτισμένος, χωρίς να έχει καταφέρει να κουραστεί στην πραγματικότητα.

Και όχι ο οποιοσδήποτε. Εγώ. Που κανονικά είμαι αναίσθητος. Και από ‘κει ξεκινάει και το πρόβλημα, άλλωστε.

Αυτή η εξεταστική μου έκανε κακό.

Έχασα.

Σε λίγες μέρες όλα τελειώνουν.

Παραδίνομαι.

Αφήνω τη λευκή τη σημαιούλα και μαζεύω τα κομμάτια μου και φεύγω.

ΥΓ: Πριν φύγω θα αφήσω ένα post για το πιο αγαπημένο μου πρόσωπο. Έτσι, να μείνει το blog για λίγες μέρες με κάτι γλυκό, όχι πικρό σαν το σημερινό. Όταν ηρεμήσω και επιστρέψω θα τα πούμε. Θα σας παρακολουθώ. Keep blogging...

Saturday, October 07, 2006

Ο εγωκεντρικός

Κι αν είμαι εγωκεντρικός,
εγώ είμαι ολόκληρος, μωρό μου...
Γι' αυτό μπορώ και σ' αγαπώ,
και σ' αγαπώ σαν εαυτό μου...
Δεν είσαι τ' άλλο μου μισό,
εγώ μισώ ό,τι χωρίζει...
Είσαι το άλλο μου εγώ,
αυτό που γουργουρίζει...
(στίχοι: Ισαάκ Σούσης)

Thursday, October 05, 2006

Απεργία, ανεργία και αεργία

Από τη μία ο τσαμπουκάς.
1400 ευρώ στους νεοδιοριζόμενους... Πάμε καλά;;;
Σε μία εποχή που η κυβέρνηση αναγκάζεται να προβεί σε ό,τι πιο απαράδεκτα αντιλαϊκό για να βγάλει λεφτά από το πουθενά και να γλυτώσει έξοδα (αυξήσεις στους φόρους, φορολόγηση του κοπανιστού αέρα και αύξηση του Φ.Π.Α., αναπροσαρμογή του Α.Ε.Π., συγχώνευση ταμείων και "περιποίηση" του ασφαλιστικού, χοντροκομμένες ιδιωτικοποιήσεις, την ώρα που τα δημόσια έργα μπαίνουν στην άκρη) και σε μία εποχή που είναι διεθνώς αποδεκτό ότι η εθνική μας οικονομία πάει κατά διαόλου…
Σε μία εποχή που η ανεργία βαράει κόκκινο και που τα εργασιακά δικαιώματα υποβαθμίζονται επικίνδυνα. Σε μία εποχή που υπάρχει και κόσμος που πεινάει…
Ε είναι πρόκληση να βγαίνει αυτός ο κλάδος και να ζητάει τέτοια τερατώδη αύξηση.
Ο κλάδος των δασκάλων. Που δουλεύουν 4-5 ώρες τις καθημερινές και τα σαββατοκύριακα ξεκουράζονται, που έχουν 4 μήνες το χρόνο διακοπές συν τις άδειες τους, που πάνε πληρωμένες μονοήμερες εκδρομές και εκπαιδευτικές επισκέψεις 6-7 φορές το χρόνο σε μέρες εργάσιμες… και δε συμμαζεύεται…
Μα είναι προσβολή.
Και ακόμα περισσότερο προσβολή είναι ότι θεωρούν ότι τους τα χρωστάνε κιόλας. 1 μήνα ήδη κάνουν απεργία για το δίκαιο (σε προεκλογική περίοδο) αγώνα τους και δεν υποχωρούν αν δεν πάρουν τα λεφτά, με την πίεση να φουντώνει καθώς τα παιδιά χάνουν εκατοντάδες ώρες μαθημάτων. Αυτός δεν είναι ο ορισμός της καταχρηστικής απεργίας…;
Και το επιχείρημα-απάντηση σ’ αυτό είναι πως είναι πολύ προτιμότερη αυτή η κατάσταση από το "να γυρίσουν οι δάσκαλοι ταπεινωμένοι στα σχολεία"… Δηλαδή, για να καταλάβω… Οι δάσκαλοι θα πρέπει πάντα να παίρνουν ό,τι ζητήσουν… για να μη νιώθουν ταπεινωμένοι μετά…; Ωραία αίσθηση της δημοκρατίας έχουν αυτοί…
Το ότι τα παιδιά δεν πάνε πια σχολείο δεν απασχολεί κανέναν…;
Και καλά, πες αυτούς δεν τους απασχολούν τα παιδιά, τους απασχολούν τα 1400 ευρώ.
Είναι και οι άλλοι, από την άλλη πλευρά. Οι ανύπαρκτοι.
Οι οποίοι έχουν το θράσος να αρνούνται αυτές τις (προκλητικές, όπως είπαμε) απαιτήσεις, τη στιγμή που υπάρχουν χιλιάδες αργόμισθοι, χιλιάδες "δικά τους παιδιά" - διορισμένοι πολυθεσίτες, χιλιάδες μιζαδόροι… Ένα ολόκληρο σύστημα διαφθοράς εγκατεστημένο για να τρώει τα λεφτά του κοσμάκη.
Ένα υπουργικό συμβούλιο που αποτελείται αφενός από τραμπούκους και αφετέρου από ανάξιους, με μπροστάρη έναν αλαζόνα Υπουργό Επικρατείας και έναν επιεικώς βλάκα αναπληρωτή κυβερνητικό εκπρόσωπο… που όχι μόνο δεν κάνουν την παραμικρή κίνηση για την εκτόνωση της κρίσης, αλλά θαρρείς κάνουν ό,τι μπορούν για να ρίξουν λάδι στη φωτιά. Εκνευριστικά προκλητικοί και αυτοί.
Και πάνω από αυτούς, υπάρχει υποτίθεται ένας πρωθυπουργός… Το όνομά του δεν το πολυθυμάμαι, μετά τις εκλογές ξεχάστηκε, όπως και η φάτσα του. Πέρα από την ανυπαρξία πολιτικής πρωτοβουλίας για να ξεφύγει από τα αδιέξοδα, πέρα από την ανυπαρξία κάθε επικοινωνιακού σχεδιασμού για να κερδίσει, έστω, κάποιες εντυπώσεις (απορώ αν το επικοινωνιακό του επιτελείο πληρώνεται για την επιτυχημένη δουλειά του… ελπίζω, πάντως, όχι από δημόσιο χρήμα και αυτοί…), αυτός ο άνθρωπος είναι και εξαφανισμένος από προσώπου γης.
Υπάρχει τέλος πάντων κάποιος που να λειτουργεί υπεύθυνα σ’ αυτή τη χώρα…;
Και, τέλος πάντων, τελικά… το ερώτημα παραμένει:
Τα παιδιά δεν πάνε σχολείο. Απασχολεί κανέναν…;

Wednesday, October 04, 2006

Z' BUTSAM

Αν ένας ποδοσφαιριστής που με τίποτα δε θα μπορούσε να κάνει καριέρα στην Ελλάδα λόγω ονόματος είναι ο Munitis (τον οποίο οι μισοί σπορτκάστερς ανέφεραν με το μικρό του, Pedro, για να αποφύγουν τις πατάτες που έκαναν οι άλλοι μισοί: "Και τώρα η 'βασίλισσα' επιτίθεται με το Munitis..."), τότε μόλις ανακάλυψα κάποιον που, λόγω ονόματος και μόνο, δείχνει να έχει την κατάλληλη νοοτροπία για να θριαμβεύσει στο ελληνικό πρωτάθλημα...

Tuesday, October 03, 2006

Homeric English

Σας παρουσιάζω (αλλά με πολύ μεγάλη επιφυλακτικότητα) μία εργασία βασισμένη σε μελέτη της ομογενούς καθηγήτριας Αναστασίας Γονέου, με τίτλο "Ελληνική Γλώσσα - τροφός όλων των γλωσσών". Η κυρία Γονέου αναφέρει:

«Η Ομηρική (Ελληνική) Γλώσσα, αποτελεί τη βάση επάνω στην οποία στηρίχτηκαν πλήθος σύγχρονων γλωσσών. Ακόμα κι αν δεν υπήρχε καμία άλλη αναφορά, ακόμα κι αν δεν είχε διασωθεί κανένα προκατακλυσμιαίο μνημείο, θα αρκούσε η Ελληνική Γλώσσα ως απόδειξη της ύπαρξης στο παρελθόν, μίας εποχής μεγάλου πολιτισμού. Στη γλώσσα μας είναι εμφυτευμένη όλη η γνώση που κατέκτησε ο άνθρωπος, έως την παρούσα στιγμή. Κάθε ελληνική λέξη-όρος φέρει ένα βαρύ φορτίο νόησης, φορτίο που οι προγενέστεροι 'εξόδευσαν', για να κατακτήσουν γνωστικά τη συγκεκριμένη έννοια και να την 'βαπτίσουν' με το συγκεκριμένο όνομα-λέξη».

Τα παραδείγματα, πάντως, είναι άκρως ενδιαφέροντα:

AFTER = Από το ομηρικό αυτάρ = μετά. Ο Όμηρος λέει: ''θα σας διηγηθώ τι έγινε αυτάρ''.

AMEN = λατινικά: amen. Το γνωστό αμήν προέρχεται από το αρχαιότατο ή μήν = αληθώς, (Ιλιάδα Ομήρου β291-301), ημέν. Η εξέλιξη του ημέν είναι το σημερινό αμέ!

BANK = λατινικά pango από το παγιώ, πήγνυμι. Οι τράπεζες πήραν την ονομασία τους από τα πρώτα 'τραπέζια' (πάγκους) της αγοράς.

BAR = λατινικά: barra από το μάρα = εργαλείο σιδηρουργού.

BOSS = από το πόσσις = ο αφέντης του σπιτιού.

BRAVO = λατινικό, από το βραβείο.

BROTHER = λατινικά frater από το φράτωρ.

CARE = από το καρέζω.

COLONIE από το κολώνεια = αποικιακή πόλη.

DAY = Οι Κρητικοί έλεγαν την ημέρα 'δία'. Και: ευδιάθετος = είναι σε καλή μέρα.

DISASTER = από το δυσοίωνος + αστήρ

DOLLAR = από το τάλλαρον = καλάθι που χρησίμευε ως μονάδα μέτρησης στις ανταλλαγές. π.χ. «δώσε μου 5 τάλλαρα σιτάρι». Παράγωγο είναι το τάλληρο, αλλά και το τελλάρo!

DOUBLE = από το διπλούς - διπλός.

EXIST = λατινικά ex+sisto από το έξ+ίστημι = εξέχω, προέχω.

EXIT = από το έξιτε = εξέλθετε

EYES = από το φάεα = μάτια.

FATHER = από το πάτερ (πατήρ).

FLOWER = λατινικά flos από το φλόος.

FRAPPER = από το φραγκικό hrappan που προέρχεται από το (F) ραπίζω = κτυπώ (F = δίγαμμα).

GLAMOUR = λατινικό gramo ur από το γραμμάριο. Οι μάγοι παρασκεύαζαν τις συνταγές τους με συστατικά μετρημένα σε γραμμάρια και επειδή η όλη διαδικασία ήταν γοητευτική και με κύρος, το gramo ur - glamour , πήρε την σημερινή έννοια.

HEART, CORE = από το κέαρ = καρδιά.

HUMOR = από το χυμόρ = χυμός (Στην ευβοϊκή διάλεκτο, όπως αναφέρεται και στον Κρατύλο του Πλάτωνος, το τελικό 'ς' προφέρεται ως 'ρ'. Π.χ. σκληρότηρ αντί σκληρότης).

I = από το εγώ ή ίω, όπως είναι στην βοιωτική διάλεκτο.

ILLUSION = από το λίζει = παίζει.

ΙS = από το είς.

KARAT = εκ του κεράτιον, (μικρό κέρας για τη στάθμιση βάρους).

KISS ME = εκ του κύσον με = φίλησέ με (...είπε ο Οδυσσέας στην Πηνελόπη).

LORD = εκ του λάρς. Οι Πελασγικές Ακροπόλεις ονομάζονταν Λάρισσες και ο διοικητής τους λάρς ή λαέρτης. Όπως: Λαέρτης - πατέρας του Οδυσσέα).

LOVE = λατινικό: love από το 'λάFω'. Το δίγαμμα (F) γίνεται 'αυ' και 'λάF ω' σημαίνει ''θέλω πολύ''.

MARMELADE = λατινικά melimelum από το μελίμηλον = κυδώνι.

MATRIX = από το μήτρα.

MATURITY = λατινικά: maturus από το μαδαρός = υγρός.

MAXIMUM = λατινικά: maximum από το μέγιστος.

MAYONNAISE = από την πόλη Mayon, που πήρε το όνομά της από το Μάχων = ελληνικό όνομα και αδελφός του Αννίβα.

ME = από το με.

MEDICINE = λατινικά: medeor από το μέδομαι, μήδομαι = σκέπτομαι, πράττω επιδέξια. Και μέδω = φροντίζω, μεδέων = προστάτης.

MENACE = από το μήνις.

MENTOR = από το μέντωρ.

MINE = από το Μινώαι (= λιμάνια του Μίνωα, όπου γινόταν εμπόριο μεταλλευμάτων) - «Κρητών λιμένες, Μίνωαι καλούμεναι». (Διοδ.Σικελ.Ε'84,2).

MINOR = λατινικά: minor από το μινύς = μικρός. Στα επίσημα γεύματα είχαν το μινύθες γραμμάτιον, ένα μικρό κείμενο στο οποίο αναγραφόταν τι περιελάμβανε το γεύμα. Παράγωγο το... menu!

MODEL = από το μήδος = σχέδιο (η ίδια ρίζα με τη μόδα (= moda).

MOKE = από το μώκος = αυτός που χλευάζει.

MONEY = λατινικό: moneta από το μονία = μόνη επωνυμία της Θεάς Ήρας: Ηραμονία. Στο προαύλιο του ναού της Θεάς στη Ρώμη ήταν το νομισματοκοπείο και τα νομίσματα έφεραν την παράστασή της (monetae).

MOTHER = από το μάτηρ, μήτηρ.

MOVE = από το ομηρικό αμείβου = κουνήσου!

MOW = από το αμάω = θερίζω.

NIGHT = από το νύχτα.

NO = λατινικό: non, ne εκ του εκ του νη: αρνητικό μόριο (''νέ τρώει, νέ πίνει''), (νηπενθής = απενθής, νηνεμία = έλλειψη ανέμου)

PAUSE = από το παύση.

RESISTANCE = από το ρά + ίστημι.

RESTAURANT = από το ρά + ίσταμαι = έφαγα και στηλώθηκα.

RESTORATION = λατινικά restauro από το ρά+ίστημι, όπου το ρά δείχνει συνάρτηση, ακολουθία, π.χ. ρά-θυμος, και ίστημι = στήνομαι.

SERPENT = λατινικά serpo από το έρπω (ερπετό). H δασεία (') προφέρεται ως σ = σερπετό.

SEX = από το έξις. Η λέξη δασύνεται και η δασεία μετατρέπεται σε σίγμα και = s + έξις.

SIMPLE = από το απλούς (η λέξη δασύνεται).

SPACE = από το σπίζω = εκτείνω διαρκώς.

SPONSOR από το σπένδω = προσφέρω (σπονδή).

TRANSFER από το τρύω (διαπερνώ) + φέρω. Transatlantic = διαπερνώ τον Ατλαντικό.

TURBO = από το τύρβη = κυκλική ταραχώδης κίνηση.

YES = από το γέ = βεβαίως.

WATER = από το ύδωρ (νερό), με το δ να μετατρέπεται σε τ

Πηγή: http://durabond.ca/gdouridas/glossa2.html